Αυτές τις ημέρες «γνώρισα» τη Λυδία. Ίσως το πιο γλυκό πλάσμα στο κόσμο. Την «είδα» τυχαία γυρνώντας τις σελίδες στο δίκτυο, κι από τότε συνεχώς, είναι στο μυαλό μου. Την έχω στη σκέψη μου χαμογελαστή δίπλα στη θάλασσα, στην αγκαλιά του μπαμπά της, ντυμένη ινδιάνα και με φτερά μπροστά στο μηχανημα, φορώντας καπέλο. Και πάντα κοιτόντας με κατάματα, με μάτια γεμάτα θλήψη και απορία. Κάθε φορα που βρίσκομαι μπροστά στον υπολογιστή, τα δακτυλά μου πληκτρολογούν το ονομά της και μπροστά μου εμφανίζεται όλος ο αγώνας της, όλη η προσπάθειά της, όλη η λατρεία των δικών της. Και κάθε φορά προσπαθώ μέσα απ’ την οθόνη να της στείλω την αγάπη μου και της ευχές μου. ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου