Η ΓΕΝΝΗΣΗ

Το να είσαι στα ζεστά και στην ηρεμία-εντάξει, μερικές φορές τα τσιφτετέλια της μαμάς μου φέρναν ναυτία, αλλά μάνα μου είναι τι να τη κάνω?- να μη σκοτίζεσαι για τίποτα και ξαφνικά να βρεθείς στο κακό χαμό χειμωνιάτικα δεν είναι και το καλύτερο.

Με μια σειρά κακών υπολογισμών, κατάφεραν να γεννηθώ στις 9 Δεκεμβρίου. Δεν ήταν παγετός αλλά όπως και να το κάνεις το να σε ξεσκατίζουν καταχείμωνο δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι άμα τη αφίξει σου στο μάταιο τούτο κόσμο. Παρόντες στη κλινική όλοι: ο μπαμπάς ο Νάσος (τότε τον φώναζε η μαμά Νάσο) ο παππούς ο Χαρίλαος-δεν είχε προκύψει ακόμη θέμα ονόματος- με τη γιαγιά Μαρία και βέβαια η γιαγιά η Φούλα (ξανθό μες μαλλί, νύχι βαμένο φωτιά, γυαλί με χρυσό σκελετό, σιτεμένη Κάρλα Μπρούνι) διευθυντρια-υπεύθυνη δωματίου λεχώνας!