Η ΠΕΡΠΑΤΟΠΙΤΑ

Λοιπόν εγώ σας το γράφω για να το θυμάστε! Μ’αυτόν το τύπο της νονάς μου δεν θα τα πάμε καθόλου καλά. Μόλις δει τους δικούς μου κατεβάζει μούτρα. Και να πώ ότι του κάναμε και κάτι κακό? Να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απένατι στο βαπτιστήρι της γυναίκας του. Αυτό είναι όλο.

Για να μη σας κουράζω κάποια στιγμή δημιουργήθηκε στην οικογένεια μου καποιο μικρό πρόβλημα ρευστότητας. Συνιθισμένο φαινόμενο όταν η FED μείωνει τα επιτόκια με αποτέλεσμα να υπάρχει μια μικρή κάμψη του Dow Jones και ο Nasdaq φτάνει τις 2350 μονάδες. Αν και ο μπαμπάς λογώ των συχνών ταξιδιών του στην Ελβετία, έχει επενδύσει σε ελβετικά φράγκα, παρ’ όλα αυτά το πρόβλημα μας ακούμπησε. Έγινε ένα meeting στη κουζίνα του σπιτιού μας και αποφασίσθηκε να αντλήσουμε χρήματα με το project «ΠΕΡΠΑΤΟΠΙΤΑ»! Στα οικονομικά δεν φτάνω το μπαμπά μου, όμως στη τελευταία συνέντευξη του στους «Φαινανσιαλ Τάιμς» που είχα υπ’ όψιν μου, ο Άλαν Γκρίσπαν δεν είχε αναφερθεί στο project αυτό.

Στη Βορεια Ελλάδα, με κέντρο τη Θράκη και ειδικά το νομό Έβρου, στο χωριό Καστανιές με κύριο σημείο το σπίτι του Γκουγκουλίδη, υπάρχει το έθιμο της περπατόπιτας! Δηλαδή μόλις περπατίσει το νεογνό φτιάχουν μια πίτα και την πηγαίνουν στο νονό να την χρυσώσει! Βέβαια εγώ δεν περπατάω ακόμη αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο! Κάποια στιγμή θα περπατήσω, τι σήμερα τι αύριο, το ίδιο κάνει. Σημασία έχει η προσφορά! Και στο κάτω-κάτω της γραφής δεν απαιτώ από το νονό και κάτι παράλογο. Αυτά που δικαιούμε σαν βαπτιστήρι!

Ετσι ξεκίνησε η μαμά να απλώνει φύλλα και με γέμιση από πληγούρη έφτιαξε μια πίτα. Την έβαλε στο φούρνο την έψησε και το βραδάκι στολιστήκαμε οικογενειακώς, πήρε ο μπαμπάς την πίτα στα χέρια και τραβήξαμε κατα της νονάς μου το σπίτι. Βάσκανος μοίρα, στο κτύπημα του κουδουνιού μας άνοιξε αυτός ό τύπος της νονάς, Γιάννη νομίζω τον λένε.

-«Το παιδί περπάτησε, σας φεραμε περπατόπιτα, ...χρύσωσε!» είπε χαμογελαστή και καλοσυνάτη η μαμά.

-«Μάλλον πρέπει να σας κοιτάξει γιατρός» απάντησε, «ότι ήταν να δώσουμε, δώσαμε , τα νεότερα το πάσχα!»

-«Μα το παιδί περπάτησε» αντέτινε η μάμη μου.

-«Δεν δίνω μία» αυτός το χαβά του.

Επί δέκα λεπτα μας κρατούσε στην είσοδο αρνούμενος τη «Περπατόπιτα». Ευτυχώς άκουσε η νονά μου, και μας έμπασε στο σπίτι. Αυτός θα μας κρατούσε ακόμη στην εξόπορτα. Αλλά δεν τελειώσαν εδώ τα βάσανα γιατί συνέχισε να αρνείτε να εκ-«πληρώσει» τις υπόχρεώσεις του.

-«Σιγά μην περπατάει! Αυτός δεν μπορεί να σταθεί στο κωλο του» φώναξε

-«Έλά μωρό μου δείξε στο νονό πως περπατάς» μου είπε η μανούλα μου γλυκά.

Άρχισε λοιπόν ένας Γολγοθάς για μένα. Με κρατούσαν και ξαφνικά με άφηναν. Αυτομάτως εγώ σοριαζόμουνα κάτω και άντε απ’ την αρχή το σχέδιο. Για να μη τα πολυλογούμε με λυπήθηκε η νονά μου, άνοιξε το πορτοφόλι της και εξεπλήρωσε το χρέος της.

Λοιπόν αυτός ο τύπος –ο Γιάννης- είναι ένας γύφτος του κερατά. Τον συχάθηκε η ψηχή μου. Όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στο σπίτι μας κοίταζε έτοιμος να μας κατασπαράξει. Μαύρο φαγητό κάναμε στο τραπέζι που μας κάνανε.

glitter-graphics.com