Το σπίτι των γωνιών μου (δηλ. όχι ακριβώς των γωνιών μου: το οικόπεδο είναι του παππού μου, το κτίσιμο το χρωστάμε στην τράπεζα και την αποπληρωμή μάλλον θα την κάνω εγώ) είναι ομορφο κι άνετο. Έχω δικό μου δωμάτιο, στα μπλέ βαμένο. Οι δικοί μου έχουν αδυναμία στα μπλέ! Τις περισσότερες ώρες της ημέρας κοιμάμαι. Τις δε υπόλοιπες τις περνώ στη κουζίνα με τη μαμά, βλέποντάς την να μαγειρεύει φαγητά που τα τρώνε μόνοι τους –ο μπαμπάς, η μαμά και η αδελφή μου- ενώ σε μένα δίνουν κάτι ετοιματζίδικα που τα παίρνουν από το super market! Ο μπαμπάς σηκώνεται το πρωί και εξαφανίζεται μέχρι αργά το μεσημέρι πηγαίνοντας σε κάτι που το λέει δουλειά. Γυρνά κεφάτος και ξεκούραστος τρώει κοιμάται για καμιά-δυό ώρες περίπου και μετα κολάει στην τηλεόραση. Ξεκινά βλέποντας στην ΕΤ1 ντοκυμαντέρ γιά την ανατομία του ασβού, και μετα ακούει ειδήσεις στο Star και ενημερώνεται από τον Λιάγκα για το νεο CD της Μπετζετάκουκαθώς και για το δράμα που περνα ο πατέρας της Άτζελας Δημητρίου. Κατά στις 10 μ.μ. το βράδυ ακούγεται στο σπίτι η φωνή του ιστορικού της φυλής μας Λιακόπουλου, και μ' αυτόν κλείνει τιην κουραστική ημέρα του ο μπαμπάς μου! Η μαμά δεν δουλεύει. «Μεγαλώνω το γιό μου» λέει με υπερηφάνεια. Όσο για την emo αδελφούλα μου, πηγαίνει σχολείο και μετα κλείνεται στο δωματιό της.
Το δράμα μου είναι τα Σαββατόβραδα. Από νωρίς αρχίζουν κάτι περίεργες κηνήσεις, Φιλάκια από όλους, αγκαλίτσες, και «τι καλό μωρό που είναι...»! Ξαφνικά εμφανίζεται η μαμά με μαλλί «γειάααα μας», ο μπαμπάς κάνει αυτοβούλος, μπάνιο (σε normal καταστάσεις το μπάνιο του μπαμπά γίνεται σε ατμόσφαιρα Βαγδάτης-Καταιγίδας Ερήμου), και η αδελφemo τρέχει σαν τρελή ανάμεσα στο δωμάτιο της και το μπάνιο κτυπώντας πίσω της τις πόρτες.
Πρώτος την κάνει με μκρά πηδηματάκια ο πατερούλης μου. Μου λένε χαμογελαστοί ότι πάει για δουλειά. Μετά η μανούλα μπλαστρομένη με κρέμες προσώπου και πατσουλί με φιλά και μου λέει ότι πάει στο γιατρό αφήνοντάς με στην αδελφemo. Αυτή σε χρόνο dt κι ενώ εγώ πλαντάζω στο κλάμα με πέτάει στο ισόγειο του σπιτιού μας όπου ζούν ο παππούς και η γιαγιά. Εκει, μεταξύ πορδής, ρεψίματος και ροχαλιτου παιρνάω τα Σαββατοβράδα.
Αφιέρώνω λοιπόν στον εαυτό μου και σ' όλους τους συνομήλικούς μου που περνάμε αυτά τα μαύρα Σαββατόβραδα, το τραγούδι της θεάς Άτζελας:
«Φωτια στα Σαββατόβραδανα μην ξαναγυρίσουν, αυτοι που μείναν μοναχοί να μην ξαναδακρίσουν»
Ο μπαμπάς μου τίγκα στη χαρτούρα και η μαμά στη κοσμάρα της. Παρακαλώ κάντε κλικ επάνω στη φωτογραφία για να δείτε σκηνές από το γάμο! Πρωταγωνιστικό ρόλο εκτός του μπαμπά και της μαμάς έχει και η γιαγιά η Φούλα. Προσέξτε πώς τον "πάει" το μπαμπά μου. Κάποια στιγμή εμφανιζεται και η γιαγιά Μαρία, έχοντας ανα χείρας το πορτοφόλι του Χαρίλαου, και κρατώντας το ψηλά το κουνάει, για να μην ξεχνιόμαστε για το ποιός έχει τo money! Βέβαια ο Χαρίλαος της έδωσε το πορτοφόλι, αλλά τα χρήματα τα κράτησε αυτός για καλό και για κακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου