ΟΙ ΔΩΡΟΘΕΤΕΣ

Δεν θυμάμαι και πολλά από εκείνες τις ημέρες. Αυτό που μου είχε κουράσει ήταν οτι συχνά με σήκωναν απ’ τη κούνια τις κλινικής και με πηγαίναν στο δωμάτιο της μαμάς όπου κάποιοι απίθανοι τύποι με κοιτάζαν και με φτύναν. Αργότερα η αδελφή μου -ξέχασα να σας πω ότι έχω και μια αδελφή που είναι emo- μου εξήγησε ότι αυτό το κάνουν για να είσαι τυχερός. Γαμώ την τύχη μου! Όλοι τους ακουμπούσαν στην άκρη του κρεβατιού της μαμάς τσάντες πολύχρωμες, που στο τέλος τις ημέρας τις μάζευε πανευτυχής και χαμογελαστός ο μπαμπάς, και τις πήγαινε στο σπίτι. Πρέπει όμως όλοι να ήταν από την ίδια οικογένεια, γιατί είχαν το ίδιο επίθετο! Και το κατάλάβαινα αυτό, γιατι όταν έφευγαν ο μπαμπάς ρωτούσε τη μαμά «Τι μας έφερε ο Μαλάκας?». Ηταν όλοι μέλη της μεγάλης οικογένειας των Μαλάκων. Αυτό συνεχίσθηκε και στο σπίτι αλλά όχι με την ίδια συχνότητα προσέλευσης Μαλάκων. (Στη φωτογραφία του κειμένου βλέπετε το μπαμπά μου)